پرچم عشق همین گوشه پیراهن توست

گر چه افتاد ز زلفش گرهی در کارم
همچنان چشم گشاد از کرمش می‌دارم

به طرب حمل مکن سرخی رویم که چو جام
خون دل عکس برون می‌دهد از رخسارم

پرده مطربم از دست برون خواهد برد
آه اگر زان که در این پرده نباشد بارم

پاسبان حرم دل شده‌ام شب همه شب
تا در این پرده جز اندیشه او نگذارم

آموزگار نیستم تا عشق را به تو بیاموزم
ماهیان نیازی به آموزگار ندارند تا شنا کنند
پرندگان نیز آموزگاری نمی خواهند تا به پرواز درآیند
شنا کن به تنهایی
پرواز کن به تنهایی
عشق را دفتری نیست
بزرگترین عاشقان دنیا خواندن نمی دانستند!

این گیاه زیبا که در تصویر مشاهده میکنید، یه خاره!
چه کسایی این گلها رو دیدن؟!
کسایی که صبح زود، قبل از طلوع آفتاب از خونه زده باشن بیرون و به این خارها برخورد کرده باشن!
یعنی همیشه نمیشه اونا رو دید! فقط یه موقع خاص در روز!

برای کسی که میفهمد هیچ توضیحی لازم نیست؛
و برای کسی که نمیفهمد هر توضیحی اضافه است!
آنانکه میفهمند عذاب میکِشند؛
و آنانکه نمیفهمند عذاب می دهند!
مهم نیست که چه "مدرکی" دارید؛
مهم اینه که چه "درکی" دارید!
مغزِ کوچک و دهانِ بزرگ میلِ ترکیبیِ بالایی دارند!
کلماتی که از دهانِ شما بیرون می آید ویترینِ فروشگاهِ شعورِ شماست!

رک بگویم، از همه رنجیده ام!
از غریب و آشنا ترسیده ام!

با مرام و معرفت بیگانه اند!
من به هر ساز ی که شد رقصیده ام!

در زمستانِ سکوتم بارها
با نگاه سردتان لرزیده ام!

رد پای مهربانی نیست، نیست
من تمام کوچه را گردیده ام!

گاهی امیدت به خدا اونقدر کم میشه که
میخوای واسه اینکه کارت درست بشه، از طریق نادرست دست به کاری بزنی
اما توی اون چند روزی که بین انجام دادن یا ندادنش موندی؛
هی مواردی پیش میاد تا بدی اون کار رو بهت تذکر بدن!
نمونش هم همین امروز که استاد سر کلاس نمیدونم چرا یهویی اون حرفو زد و به منم نگاه کرد!
نمیدونم واستون پیش اومده یا نه! ولی واسه من بارها اتفاق افتاده!
یجورایی دست خدا رو میبینم که داره این کارا رو میکنه!

به دیدارم بیا هر شب
در این تنهاییِ تنها و تاریکِ خدا مانند
دلم تنگ است
بیا ای روشن، ای روشن‌تر از لبخند
شبم را روز کن در زیر سرپوش سیاهی‌ها
دلم تنگ است
بیا بنگر، چه غمگین و غریبانه
در این ایوان سرپوشیده، وین تالاب مالامال
دلی خوش کرده‌ام با این پرستوها و ماهی‌ها

من اگر ساز کنم، حاضری آواز کنی؟
غزلی خوانی و چون نغمه ی دل بازکنی؟

بلدم ناز خریدن، بلدی ناز کنی؟
یا نشینی به برم، شعرنو آغازکنی؟

بلدم راز نگهدار شوم، راز بگو
بلدی راز نگهداری و دمساز کنی؟

بلدم با تو به دنیای دلت سیر کنم
بلدی قفل دلِ عشقِ مرا باز کنی؟

سال‌ها پیش خواجه شمس‌الدین محمد شاگرد نانوایی بود. عاشق دختر یکی از اربابان شهر شد. که دختری بود زیبا رو بنام شاخ نبات. در کنار نانوایی مکتب خانه ای قرار داشت که در آنجا قرآن آموزش داده می‌شد و شمس‌الدین در اوقات بیکاری پشت در کلاس مینشست و به قرآن خواندن آنان گوش می‌داد. تا اینکه روزی از شاخ نبات پیغامی شنید که در شهر پخش شد:
" من از میان خواستگارانم با کسی ازدواج می‌کنم که بتواند صد درهم برایم بیاورد!"

"ﺍﺩﻭﺍﺭﺩ ﺑﺮﺍﻭﻥ" ﺷﺮﻕ ﺷﻨﺎﺱ ﻧﺎﻣ ﻪ ﺳﻔﺮﻫﺎ ﺯﺎﺩ ﺑﻪ ﺍﺮﺍﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻣﻨﻮﺴﺪ :
ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻪ ﺣﺎﻓﻆ ﺩﺭﻣﺬﺭﺩ، ﺑﺮﺧ ﻣﺮﺩﻡ ﻮﻪ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ‏( ﺍﺭﺍﺯﻝ و ﺍﻭﺑﺎﺵ ‏) ﺑﻪ ﻓﺘﻮﺍ ﻣﻔﺘ ﺷﻬﺮ ﺷﺮﺍﺯ ﺑﻪ ﺧﺎﺑﺎﻥ می رﺰﻧﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻊ ﺩﻓﻦ ﺟﺴﺪ ﺷﺎﻋﺮ ﺩﺭ ﻣﺼﻼ ﺷﻬﺮ ﻣ ﺷﻮﻧﺪ، به اﻦ ﺩﻟﻞ ﻪ ﺍﻭ ﺷﺮﺍﺏ ﺧﻮﺍﺭ ﻭ ﺑ ﺩﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﺒﺎﺪ ﺩﺭ ﺍﻦ ﻣﺤﻞ ﺩﻓﻦ ﺷﻮﺩ.

و مرگ مردن نیست!
من مردگان بیشماری را دیده ام
که راه می رفتند
حرف میزدند!

هر چه انسان تر باشیم، زخم ها عمیق تر خواهند بود!
هر چه بیشتر دوست بداریم، بیشتر غصه خواهیم خورد! بیشتر فراق خواهیم کشید! و تنهایی مان بیشتر خواهد شد!
شادی ها لحظه ای و گذرا هستند. شاید خاطرات بعضی از آنها تا ابد در یاد بماند. اما رنج ها داستانش فرق میکند! تا عمق وجود آدمی رخنه میکند! و ما هر روز با آنها زندگی میکنیم. انگار که این خاصیت انسان بودن است!

وقتی آدم یک نفر را دوست داشته باشد، بیشتر تنهاست!
چون نمیتواند به هیچ کس جز به همان آدم بگوید چه احساسی دارد!
و اگر آن آدم کسی باشد که تو را به سکوت تشویق کند، تنهایی تو کامل می شود!

عشق به سراغ کسانی می رود
که با وجود اینکه مایوس شده اند، هنوز امیدوارند
با وجود اینکه خیانت دیده اند، هنوز باور دارند
و با وجود اینکه در گذشته صدمه دیده اند، هنوز عاشق هستند!
درست در لحظه آخر، در اوج توکل، و در نهایت تاریکی
نوری نمایان می شود، معجزه ای رخ می دهد و ...
خدا می رسد!

این متن یه دل نوشته نسبتا طولانیه. پس اگه حوصله خوندنش رو ندارین، هیچ اشکالی نداره. همین که به اینجا سر زدین، خیلی ممنونم. ولی اون دو تا فیلم انتهایی رو ببینین.

باید آمدنت
آنقدر بویِ ماندن بدهد
که من
از صد قدمیِ راه
شهر را خبر کنم

در دنیایی که همه سعی می‌کنند شبیه به هم باشند؛
جسارت کن و متفاوت باش!
و در زمانی که همه از هم تقلید می‌کنند؛
جرات کن و متمایز باش!

خواجه سلام علیک، گنج وفا یافتی
دل به دلم نه که تو، گمشده را یافتی

هم تو سلام علیک، هم تو علیک السلام
طبل خدایی بزن، کاین ز خدا یافتی